شادی آفرینی حضرت زهرا(س) در خانواده

در انتظار یار khamenei313.blogfa.com>شادی و نشاط در سیره حضرت زهرا(س)

حضرت فاطمه (علیه السلام) که زندگی کوتاه او همراه با فراز و نشیبهای فراوان و گاه حوادث تلخ بود، در فرصتهای مناسب، برای زدودن غبار غم از چهره شوهر عزیزش لب به مزاح و شوخی می گشود و با شوخی ملیح و زیبا، غنچه خنده بر لبان علی (علیه السلام) شکوفا می ساخت، شادکامی و خوشحالی آن پاک بانو، زمانی به اوج خود می رسید که خود را به دور از لغزشها و عمل ناپسند، می یافت.
از این رو چون رسول خدا کارهای داخل منزل را به حضرت فاطمه (علیه السلام) و امور بیرون خانه را به حضرت علی (علیه السلام) واگذار نمود، حضرت زهرا (علیه السلام) با خوشحالی غیر قابل توصیفی فرمود: جز خدا کسی نمی داند که از این تقسیم کار تا چه اندازه خوشحال شدم، زیرا رسول خدا مرا از انجام کارهایی که مربوط به مردان است، بازداشت.(1)
گاهی با شوی عزیز و دلبندش، شوخی می کرد تا نسیم شادی و شادمانی را بر سیمای علی (علیه السلام) مشاهده کند؛ چنانچه امام حسین (علیه السلام) را در خردسالی بر روی دست خود نوازش می داد و می فرمود:
أنت شبیه بأبی لست شبیهاً بعلی.
حسین جان! تو به پدرم رسول خدا شباهت داری و به پدرت علی شبیه نیستی.
و حضرت علی (علیه السلام) با شنیدن سخنان حضرت فاطمه، تبسم می کرد.(2)

پی نوشت ها:
1) محمد دشتی، نهج الحیاة، ص 168، حدیث 95.
2) ابن شهر آشوب، مناقب، ج 3، ص 389. فضائل الخمسة، ج 3، ص 21.

منبع:کتاب غم و شادی نوشته ی محمود اکبری